เหงาก็รู้ว่าต้องทน
แม้ไม่มีใครสักคนในยามมืดมนจะทนกับความรัก
เหงาก็รู้ว่าต้องพัก
แม้ไม่มีเธอหนุนตักแต่ก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน
กาลเวลายังคงเดินไม่เคยรอ
ความรักก็เช่นกัน รักอย่างเดียวคงไม่พอ
ขอเวลาให้ฉันอีกสักครั้ง
สัญญาจะไม่ทิ้งให้เธอเดินลำพัง
เศษความรักยังฝังลึกในใจ
ทำได้เพียงเห็นเธอเคียงคนใหม่
ยังจดจำแต่เรื่องราวดีๆ
ผ่านมาเนิ่นนานยังไม่ลืมสักที
นั่งย้อนดูข้อความเก่าๆ
ยิ้มเล็กๆกับเรื่องราวสองเรา
เปิดเพลงที่เธอชอบฟังเบาๆ
ก่อนนอนกอดหมอนแค่พอบรรเทา
เหงาก็รู้ว่าต้องทน
แม้ไม่มีใครสักคนในยามมืดมนจะทนกับความรัก
เหงาก็รู้ว่าต้องพัก
แม้ไม่มีเธอหนุนตักแต่ก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน
อ่อ อยากให้เหมือนก่อนๆคิดถึงตอนเก่าๆ
เธอยังเป็นคนปอนๆ จะกินจะนอน เเบบเรา
เปิดฟัง FM ก่อนนอน ฝากเพลงที่ชอบให้ฟัง
พยายามจะเขียนคำกลอน ส่ง ส.ค.ส ให้กัน
เธอจะลืมไปรึยัง รูปเก่าในเป๋าตัง
จดหมายที่ให้กัน ขวดโหลที่ฉันทำ
ตู้เก่าที่ฉันโทร เบอร์โทรที่ให้กัน
หน้าต่างที่ฉันมอง เคยส่งความรักกัน
เราต่างไม่ได้นอน ไม่เหนื่อยที่ได้ทำ
ครั้งหนึ่งที่เฝ้าคอย บ่งบอกความสำคัญ
เธอลืมไปรึยัง เธอ เธอลืมฉันรึยังเธอ
อ่อ ฉันชอบที่มันเดิมๆ ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไร
เเม้ห้วงเวลาจะเดิน ฉันยังเหมือนเดิมกับใจ
ต่อให้ท้องฟ้าหรือวันข้างหน้า
มันจะเปลี่ยนไป
เออ ฉันรู้ ว่ามันเชยๆ
ถ้าฉันจะพูดออกไป
ลึกๆ ก็เหงาจังเลย
แป๊บๆ เวลาเปลี่ยนไป
คงเป็นเพราะความคุ้น เคย
จากคนที่เคยคุ้นใจ
เหงาก็รู้ว่าต้องทน
แม้ไม่มีใครสักคนในยามมืดมนต์จะทนกับความรัก
เหงาก็รู้ว่าต้องพัก
แม้ไม่มีเธอหนุนตักแต่ก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน
เหงาก็รู้ว่าต้องทน
แม้ไม่มีใครสักคนในยามมืดมนต์จะทนกับความรัก
เหงาก็รู้ว่าต้องพัก
แม้ไม่มีเธอหนุนตักแต่ก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน
หนาวก็ต้องทน
แม้ไม่มีใครสักคนในยามมืดมนต์จะทนกับความรัก
หนาวก็ต้องพัก
แม้ไม่มีเธอหนุนตักแต่ก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน